"La Buena mesa"

De vraag "Does anyone ever told you, you look like.. " krijgt hij waarschijnlijk meerdere keren per week. Hij had een van de nakomelingen van Che kunnen zijn. Hij is een kritische denker, kan koken als de beste, heeft een goed gevoel voor ritme en muziek, is sociaal, een levensgenieter en lucky for us... our tourguide. O, en ongelofelijk sexy. In vier letters; José.

Waar andere gidsen het rijden van dezelfde route met weer een groep toeristen ongelofelijk eentonig zal vinden. Heb ik zelden iemand zo zien genieten, als José. Op de origineel Canadese, maar nu Taiwanese Jennifer na, zijn we allemaal gek op eten en muziek. De hele dag door wordt niet alleen gegeten in de bus maar wisselen we ook recepten, ervaringen en ideeën uit.

De eerste avond zijn we goed van start gegaan. In het hostel was al een maaltijd verzorgd. Simpel, maar lekker. En alle tijd om elkaar beter te leren kennen. De tweede avond was BBQ. En niet zoals ik vaak in NL gewend ben, bergen vlees, stokbroodjes, en misschien een verdwaald blaadje sla. Nee José blijkt een ware keukenprins te zijn. Als voorgerecht een chorizo worst op een broodjes met zelfgemaakte pittige salsa. Hoofdgerecht een van de meest malse steaks ever. Zacht, perfect gaar en een simpele sla met heerlijke dressing. Samen met de wijn van Joey (Syrah / Carmenere) een waar genot. Het was nog niet helemaal zoals zou moeten maar “La Buena Mesa” was onderweg.

De tweede dag hebben we heerlijk geluncht op de vismarkt. Boterzachte vis, met heerlijke rijst, en tomatensalade. En een wijntje natuurlijk. Ook ’s avonds hebben we weer goed gegeten. Geen idee of dit officieel bij La Buena Messa hoort, maar het samen koken was geweldig. Terwijl José zijn salsa recept deelde, stond Guy de pepers te hakken, en deelde Joey haar bier recept met zout, citroen en speciale Chileense kruiden. Terwijl ik de muziek van Robert Johnson door de keuken liet galmen (iemand moet de afwas doen) Omdat het buiten ietwat fris was hebben we binnen gegeten. Het was zo gezellig, het eten heerlijk, het natafelen, en het uitwisselen van muziek.

De volgende dag was magie. We waren pas laat in San Pedro waardoor we uit eten gingen. Maar als je op de zoutvlakten tegelijkertijd de zon heb zien ondergaan, en de maan achter een vulkaan heb zien opkomen, wil je de dag met “La Buena Mesa” afsluiten. Als je zo blij bent van het prachtige kleurenspel van moeder natuur dat je met twee nieuwe vrienden hebt staan lachen en springen, sluit je de dag niet af met een happy hour en twee pizza's voor de prijs van een. Onder de sterrenhemel van San Pedro heb ik het gevonden. Met twee prachtige mensen, gesproken, gedeeld, geluisterd en gelachen tot de flessen wijn leeg waren en de vogels begonnen te fluiten. Een blik naar elkaar was genoeg. Grouphug! Deze dag gaan we nooit meer vergeten.

"La buena mesa" | It's not about fancy. Beyond a great meal, it's great company. The leisure of overlapping conversations with uncorkings, once the gase that's met at the click of two glases. Salut!"

(Lonely Planet, page 6, 10th edition oktober 2015, Chile & Easter Island)