"Can I make you one? Yes its ok, yes?" Uhhh, nou ja vooruit. Denk ik, toch?? Ik ben nog geen uurtje in het nieuwe hostel of ik heb al een bord onder mijn neus geschoven gekregen. Met iets. En het iets was kruidig met stukjes worst erdoorheen. Vervolgens was 1 slokje van een zelfgemaakte bananen smoothie niet genoeg om beleefd te zijn. Er zat niets anders op dan de helft van de arme jongen zijn smoothie op te drinken. Kortom eten doe je niet alleen in Latijns Amerika. Dat was snel duidelijk.

En nu is mijn nieuwe Braziliaanse amigo iets wat lijkt op een pancake aan het maken. "But not like the french one. It is very special. I learned it from my grandmother" Volgens Fernando was het niet moeilijk om te maken, maar wel bijzonder. Ik heb maar niet verteld dat ik thuis soms een heel pak pannenkoeken tegelijk maak. Maar de "Manjar" die ervan af droop was inderdaad heerlijk. Veel beter dan stroop.

Een dag eerder had ik al kennisgemaakt met de "Manjar". Tijdens een Tour4Tips rondwandeling moesten we ergens in een achteraf steegje aanbellen bij een klein huisje. Opa "Don" deed open, compleet met wit schort en hoed. Na een “Gracias Po”, kregen we een zelfgemaakte "Alfajor".Twee heerlijke biscuitjes, bedekt met chocola, aan elkaar vast geplakt met "Manjar". Net een mini-gebakje. "Manjar" ziet eruit als een hele fijne pindakaas maar smaakt als goddelijke karamel. Het is een zoet bruin smeersel wat hier in Chili bijna in alle desserts en gebakjes verwerkt wordt. Of 's ochtends op brood, dat kan ook :)

Na bijna een week Valparaiso was ik het graffiti spotten en matrozen ontwijken een beetje zat. Ik besloot de volgende dag zoveel mogelijk Chileense hapjes en sapjes op straat te proberen. Ik ben weer begonnen bij Opa Don om twee nieuwe "Alfajors" te halen. ( Voor de foto zullen we maar zeggen), en ben vervolgens doorgelopen naar de haven voor een ander Chileens Dessert."Mote con Huesillo"

"Mote" ziet er ongelofelijk smerig uit. Een bruin drankje waar van alles in drijft. In Santiago had ik het al een paar keer op afstand staan bekijken maar durfde het niet aan. Na een beetje research was ik erachter dat de stukjes in de "Mote" niet een of ander oog van een beest was, maar een gedroogde perzik en een soort gepofte meel. Dus toch maar een keer proberen. De "Mote" verkoper viel bijna van zijn kruk af toen ik een klein bekertje bestelde. Niet veel toeristen wagen zich eraan. De siroop en de perzik zijn heerlijk. De gepofte meel is ok, maar ging mij tegen het einde toch een beetje tegenstaan. Maar de vriendelijke verkoper hield me in de gaten dus heb ik het bekertje netjes leeg gelepeld.

Naast de geprakte avocado die de hele dag overal op gesmeerd wordt (niet de guacamole versie), zijn empanadas ook een favoriete snack. De Empanada de Pino had ik inmiddels al twee keer geprobeerd. (Empananda gevuld met gesneden stoofvlees, uien, olijf en een hardgekookt ei) Het werd tijd voor een nieuwe. Gelukkig hebben ze bij Delicious Express in Valparaiso keuze uit 60 soorten. De empanada "Queso con pino" was de winnaar.

De Chileense cuisine heeft ook zo zijn nadelen. Koffie is hier niet erg populair. Wanneer je koffie besteld krijg je een bak heet water met Nescafe oploskoffie. De Starbucks is hier schaars, maar een geschenk uit de hemel. Naast de Starbucks, Burger King en McDonald's vind je nog een tiental andere lokale fastfood ketens. Voornamelijk Hamburgesas en Hotdogs. In alle soorten en maten. De meest favoriete is de "hotdog italiano"; hotdog met tomaat, mayonaise en avocado. De kleuren van de Italiaanse vlag.

Iets anders wat me erg opviel, was dat het fruit in de supermarkt er hier niet uit ziet. Half rottend ligt het in het schap. Al het goede fruit wordt geëxporteerd. Alleen op centrale markt zoals bijvoorbeeld La Vega Central kun je kwalitatief goed en goedkoper fruit kopen.

Op mijn Chileense bucketlist staan aan het eind van de middag nog steeds de Terromoto en Conhirro. Maar die bewaar ik voor een andere dag. Als het goed is ga ik samen met Anabella en Thomas vanavond Gnocchi with cream maken. En na al het lekkers van vandaag kan daar geen conhirro meer bij.

To be continued....